2. Çevre muhakemesinin üç düzeyi
Şu ana kadar kaynak etiği, hayvan etiği ve doğa etiği olmak üzere çevre etiğini üç alanına ayırdık. Bu ayrım bazı durumlarda ortadan kaldırılabilir. Bu ayrım sadece analitik olarak uygulanabilir; kategorik olarak uygulanamaz. Geniş kentsel planlama içinde bulunan doğal parklarda suyun korunması vb. gibi bazı çevre problemlerinin kaynak, hayvan ve doğa etiği olmak üzere her üç yönü de kapsar.
Çevre etiğinde bir sınıflandırma yapmak için sadece üç alana (bunlar, çevre etikçileri arasında büyük ölçüde kabul görmüştür) ayırmak değil, aynı zamanda çevre etiğinin uygulandığı farklı düzeyleri de ayırmak önemlidir. Konrad Ott (2000) 'a göre, bu tür bir üç seviye aşağıdaki gibi özetlenebilir:
- Felsefi düzey (etik)
- Politik-yasal düzey (kanunlar)
- Ahlaki düzey (tek bir vaka ve eylem)
Bir yandan, her bir düzey, farklı bir aktivite gerektirirken diğer taraftan bu düzeyler birbirinin üzerine inşa edilir: tek vakalar için (çevre yönetimi) alınan kamusal önlemlerin yasal olarak korunması gerekmektedir. Bunlar için yasalar etik ilkelere dayanmalıdır.